ماهی گالیت، ذخیره ارزشمند آب‌های جنوب کشور

مسطوره دوستدار عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور در گفت و گو با خبرنگار برنا، با اشاره به اینکه مطالعات اخیر نگرانی‌هایی را درباره صید بی‌رویه ماهی گالیت یا دلفین ماهی در آب‌های جنوب ایران، به‌ویژه در استان سیستان و بلوچستان افزایش می‌دهد، گفت: این گونه که از ارزش اقتصادی و اکولوژیکی بالایی برخوردار است، نیاز به توجه بیشتری داشته و دارد.

دوستدار، افزود: بررسی‌ها حاکی از آن است که در سال ۱۴۰۳، نسبت به سال‌های گذشته، درصد بیشتری از این گونه زیر طول بلوغ جنسی صید شدند که مدیریت ماهیگیری بیشتری را می‌طلبد.

وی، معتقد است: ماهی گالیت که به‌دلیل رشد سریع و قابلیت بالای فیله‌سازی برای آبزی‌پروری نیز مناسب است، در صورت مدیریت صحیح می‌تواند به قطب محصولات شیلاتی ایران تبدیل شود. با این حال، ادامه روند فعلی، هم ذخایر را نابود خواهد کرد و هم فرصت‌های اقتصادی و اشتغالزایی را نیز از بین خواهد برد.

دوستدار، با تاکید بر لزوم اجرای رویکرد احتیاطی در مدیریت صید، خواستار نظارت بیشتر بر ابزار‌های صیادی، تعیین سقف مجاز صید و گسترش تحقیقات برای ارزیابی دقیق‌تر ذخایر شد.

این عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، هشدار داد: اگر توجه به این ذخیره ارزشمند در آب‌های جنوب کشور نشود، نسل این گونه نیز در آب‌های جنوب ایران با خطر انقراض مواجه خواهد شد.

دوستدار، خاطرنشان ساخت: ماهی گالیت که با نام دلفین‌ماهی نیز شناخته می‌شود، یکی از گونه‌های باارزش اقتصادی و زیستی در آب‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان است. این ماهی با بدنی کشیده و رنگ‌های درخشان به‌ویژه در حالت زنده، شناخته می‌شود. حداکثر طول آن به ۲۱۰ سانتیمتر و وزن آن به ۴۰ کیلوگرم می‌رسد، اما نمونه‌های رایج معمولا حدود ۱۰۰ سانتیمتر هستند. گالیت یک ماهی مهاجر و اقیانوس‌رو است که در عمق ۵ تا ۵۰ متری و نزدیک به سواحل زندگی می‌کند و از ماهیان کوچک، سخت‌پوستان و ماهی مرکب تغذیه می‌کند.

وی، ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد این ماهی را رشد سریع، قابلیت بالای تولیدمثل و ارزش غذایی بالا دانست و عنوان کرد: نزدیک به ۵۰ درصد وزن بدن گالیت قابل تبدیل به فیله است که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای صنایع شیلاتی و آبزی‌پروری تبدیل کرده است. همچنین، مطالعات نشان داده‌اند که این گونه می‌تواند در اسارت نیز تخم‌ریزی کند که امید‌ها را برای پرورش مصنوعی آن افزایش داده است و اگر به مدیریت آن توجه کافی نشود، در آینده نزدیک با خطر کاهش شدید در ذخیره مواجه خواهد شد.

پایان