آیا بیماری پارکینسون درمان دارد؟
پایگاه خبری برندسازی، بیماری پارکینسون نوعی اختلال مغزی است که می‌تواند باعث ایجاد حرکات ناخواسته یا غیرقابل کنترل مانند لرزش، سفتی و مشکل در حفظ تعادل و هماهنگی افراد مبتلا شود.
درحالی‌که هر کسی ممکن است در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار داشته باشد اما به‌طور معمول برخی از مطالعات تحقیقاتی نشان می‌دهند که این بیماری مردان را بیشتر از زنان مبتلا می‌کند.
افرادی که دچار این بیماری می‌شوند معمولا علائم و نشانه‌های مختلفی را مشاهده می‌کنند اما چیزی که اهمیت دارد این است که آیا پارکینسون درمان دارد؟ در ادامه با ما باشید تا به این مسئله بپردازیم.
منظور از پارکینسون چیست؟
شاید این سوال در ذهن شما شکل بگیرد که بیماری پارکینسون چیست؟ باید گفت که این بیماری وضعیتی است که در آن بخشی از مغز شما دچار مشکل می‌شود و در طول زمان علائم مختلفی ایجاد می‌کند.
درحالی‌که این وضعیت بیشتر به‌دلیل تاثیر آن بر کنترل، تعادل و حرکت عضلانی شناخته شده اما می‌تواند طیف وسیعی از اثرات دیگر را بر حواس، توانایی تفکر، سلامت روان و موارد دیگر نیز به‌وجود آورد.
پارکینسون چطور بر مغز تاثیر می‌گذارد؟
برجسته‌ترین و مهمترین علائم و نشانه‌های پارکینسون زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی در ناحیه‌ای از مغز که حرکت را کنترل می‌کند و با عنوان گانگلیون‌های پایه شناخته می‌شود، با اختلال مواجه شده یا می‌میرند.
این سلول‌ها مسئول تولید یک ماده شیمیایی مهم به نام دوپامین هستند که در ایجاد حرکات بدن نقش مهمی را ایفا می‌کند، با ازبین‌رفتن نورون‌ها تولید این ماده نیز با اختلال مواجه می‌شود.
علائم و نشانه‌های بیماری پارکینسون را بشناسید
زمانی که فردی مبتلا به پارکینسون می‌شود نشانه‌های مختلفی را تجربه می‌کند که بیشترین تاثیر را بر حرکت و کنترل تعادل او دارد، مهمترین مواردی که در رابطه با علائم این بیماری می‌توان بررسی کرد عبارت‌اند از:
- لرزش در دست‌ها، بازوها، پاها، فک یا سر
- سفتی عضلانی که باعث می‌شود عضله برای مدت طولانی منقبض باشد.
- کندی در حرکت
- ایجاد اختلال در میزان تعادل و هماهنگی حرکات بدن که گاهی باعث زمین‌خوردن فرد مبتلا می‌شود.
علائم پارکینسون و سرعت پیشرفت در بین افراد متفاوت است که در مراحل اولیه بیماری نامحسوس هستند و به تدریج بروز می‌کند. برای مثال، افراد در ابتدا شاید لرزش خفیفی را احساس کنند یا در بلندشدن از روی صندلی مشکل داشته باشند.
افراد مبتلا به این بیماری اغلب دچار یک حالت راه‌رفتن پارکینسونی می‌شوند که شامل تمایل به خم‌شدن به جلو است، به‌طوری که قدم‌های کوچک و سریع برمی‌دارند و تاب‌خوردن بازوها نیز کاهش پیدا می‌کند.
در نظر داشته باشید که علائم اغلب در یک طرف بدن شروع می‌شود سپس با پیشرفت بیماری، در نهایت هر 2 سمت را درگیر می‌کند و می‌توان انتظار داشت که با توجه به مرحله‌ای که فرد مبتلا به پارکینسون در آن قرار دارد اختلال حرکت در هر بخش متفاوت باشد.
بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است متوجه شوند که قبل از ایجاد سفتی و لرزش در عضلات خود، مشکلات مربوط به خواب، یبوست، از دست‌دادن بویایی و پاهای بی قرار را تجربه می‌کنند.
درحالی‌که برخی از این علائم ممکن است با روند طبیعی پیری نیز رخ دهند اما اگر این نشانه‌ها بدتر شوند یا شروع به تداخل در زندگی روزمره کنند، باید با پزشک خود صحبت کنید.
درمان‌های بیماری پارکینسون
نکته بسیار مهمی که باید در رابطه با پارکینسون باید در نظر بگیرید این است که هیچ‌گونه درمان قطعی و مشخصی برای ازبین‌بردن تمامی علائم بیماری وجود ندارد و تنها روش‌هایی برای کنترل و تسکین علائم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
داروهای بیماری پارکینسون
درمان‌های دارویی برای پارکینسون به 2 دسته تقسیم می‌شوند که برخی از آن‌ها به‌صورت مستقیم بخش آسیب‌دیده بر اثر بیماری را هدف قرار می‌دهد و گروهی دیگر نیز فقط اثرات و علائم خاصی را رفع می‌کنند.
یکی از داروهای اصلی برای درمان علائم پارکینسون لوودوپا است، سلول‌های عصبی از این ماده برای ساختن دوپامین استفاده می‌کنند تا مقداری مورد نیاز مغز را دوباره بهبود ببخشند.
معمولا افراد مبتلا به این بیماری لوودوپا را همراه با داروی دیگری به نام کاربیدوپا مصرف می‌کنند تا برخی عوارض جانبی درمان با این محصول مانند حالت تهوع، استفراغ، فشار خون پایین و بی‌قراری کنترل شود.
افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند هرگز نباید بدون اطلاع پزشک خود مصرف لوودوپا را قطع کنند زیرا امکان دارد عوارض جانبی جدی مانند ناتوانی در حرکت یا مشکل در تنفس را به‌دنبال داشته باشد. پزشک ممکن است داروهای دیگری را برای بیمار تجویز کند که عبارت‌اند از:
- آگونیست‌های دوپامین برای تحریک تولید دوپامین در مغز
- مهارکننده‌های آنزیم
- آمانتادین برای کمک به کاهش حرکات غیرارادی
- داروهای آنتی‌کولینرژیک برای کاهش لرزش و سفتی عضلات
تحریک عمیق مغز برای رفع علائم پارکینسون
برای افراد مبتلا به پارکینسون که به خوبی به داروها پاسخ نمی‌دهند، پزشک ممکن است تحریک عمیق مغز را توصیه کند که یکی دیگر از روش‌های درمانی برای کنترل علائم این اختلال به‌شمار می‌رود.
در طی یک عمل جراحی، پزشک الکترودهایی را در بخشی از مغز کاشته و آن‌ها را به یک دستگاه الکتریکی کوچک در قفسه سینه متصل می‌کند تا این الکترودها بدون ایجاد درد، نواحی خاصی را در مغز تحریک کنند.
باید این را در نظر داشته باشید که تحریک ایجادشده بر اثر الکترودها باعث می‌شود تا به توقف بسیاری از علائم حرکتی مرتبط با پارکینسون مانند لرزش، سرعت پایین در حرکت‌کردن و گرفتگی عضلات کمک کند.
سایر روش‌های درمانی برای بیماری پارکینسون
علاوه‌بر درمان‌های دارویی و استفاده از تحریک عمیق مغزی، برخی دیگر از روش‌ها نیز امکان دارد برای کنترل علائم این اختلال مورد استفاده قرار گیرد که تعدادی از آن‌ها عبارت‌اند از:
- درمان‌هایی در رابطه با انجام فیزیوتراپی، حرکات اصلاحی و گفتاردرمانی که می‌تواند در کنترل مشکلات ناشی از علائم حرکتی و لرزش عضلات موثر باشد.
- برخی از تمرینات ورزشی به‌منظور تقویت عضلات و بهبود میزان هماهنگی حرکات بدن
- استفاده از یک رژیم غذایی سالم نیز می‌تواند سلامت عمومی بدن را بهبود ببخشد.
- ماساژدرمانی برای کاهش تنش‌های عصبی
- یوگا نیز برای افزایش کشش و انعطاف‌پذیری مفید است.
جمع‌بندی
بیماری پارکینسون باعث ایجاد اختلال در مغز می‌شود و در پی بروز این مشکل افراد مبتلا ممکن است علائمی مانند لرزش در دست و پا، عدم تعادل، ناهماهنگی در حرکات و برخی موارد دیگر را تجربه کنند.
باید گفت که هیچ درمان قطعی برای ازبین‌بردن این اختلال وجود ندارد و روش‌هایی مانند استفاده از دارو، تحریک عمیق مغزی، گفتاردرمانی و برخی موارد دیگر تنها به کنترل علائم کمک می‌کند.